درمان تپش قلب و فشارخون بالا چگونه است؟

فشار خون بالا و لرزش قلب می­تواند به دلیل اختلال در غلظت الکترولیت­های بدن یا آریتمی قلبی (اختلال در ریتم قلب) ایجاد شود. از دیگر عوامل مؤثر در فشار خون بالا و تپش قلب می­توان به مصرف زیاد نوشیدنی­های حاوی کافئین، استرس و اضطراب و حمله پانیک اشاره کرد.

بهترین درمان تپش قلب و فشارخون بالا، پرهیز از محرک­هایی است که باعث ایجاد چنین علائمی می­شوند؛ بنابراین توجه به زمان وقوع این مشکل و مراجعه به پزشک برای بررسی و تشخیص علت بیماری ضروری است. ممکن است این سؤال در ذهن شما به وجود آید که آیا تپش قلب فشار را بالا می‌برد؟ برای پاسخ به این سؤال و درمان تپش قلب با ما همراه باشید.

آیا فشار خون بالا باعث تپش قلب می‌شود؟

قلب از اعضای حیاتی بدن انسان است که وظیفه انتشار خون حاوی اکسیژن در بدن را بر عهده دارد. قلبی که از سلامتی برخوردار باشد دارای ضربان و ریتم مشخصی است. با منقبض شدن قلب، فشارخون در رگ­ها افزایش می‌یابد و نبض ایجاد می‌شود؛ به همین دلیل تعداد نبض، نشان­دهنده تعداد ضربان قلب است. عوامل زیادی بر تعداد ضربان قلب مؤثرند؛ اما به طور کلی سرعت ضربان قلب افراد بزرگسال در حالت استراحت ۱۰۰-۶۰ عدد در دقیقه و در کودکان ۱۱۰-۷۰ عدد در دقیقه است.

افزایش ضربان قلب به تاکی‌کاردی معروف است و در افراد بزرگسال به ضربان بیش از صد عدد در دقیقه اطلاق می‌شود. سرعت دقیق ضربان قلب در افراد مختلف بسته به سن افراد و وضعیت سلامتی آنها متفاوت است.

فاکتور دیگری که علاوه بر سرعت، نشان از سلامت قلب دارد ریتم ضربان قلب است؛ ریتم ضربان قلب یعنی فاصله میان ضربان­ها که باید منظم باشد؛ بنابراین سرعت و ریتم ضربان قلب دو عامل مهم هستند که باید به آن توجه ویژه­ای داشت و با مراجعه دوره­ای به پزشک متخصص مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.

لرزش قلب ممکن است به دلیل یک عامل خارجی مانند استرس، هیجان یا داشتن فعالیت بدنی ایجاد شود که موقت است و رفع می‌شود؛ اما در صورت ادامه­دار بودن می­تواند به دلیل یک بیماری زمینه­ای باشد که باید مورد ارزیابی و درمان قرار گیرد.

تپش قلب در پاسخ به عوامل محیطی، نگران­کننده نیست. اما تپیدن قلب هنگام استراحت، غیر طبیعی است و باید به پزشک مراجعه کرد. پزشک متخصص معمولاً با استفاده از نوار قلب به بررسی مشکل می‌پردازد و در جهت درمان آن اقدام می‌کند.

ممکن است این سؤال برای شما پیش آید که آیا فشارخون زیاد باعث لرزش قلب می‌شود؟ در پاسخ به این سؤال باید گفت که فشارخون بالا علت اصلی مشکلات قلبی است که می­تواند باعث سکته شود. تحقیقات نشان داده که فشارخون بالا با تپش قلب و احتمال ابتلا به بیماری­های قلبی ـ عروقی مرتبط است.

رگ آئورت به بطن چپ قلب متصل است و با منقبض شدن این بخش، خون را از قلب دریافت می‌کند و به کل بدن می­فرستد. فشارخون مرکزی در واقع فشارخون موجود در رگ آئورت را نشان می­دهد و به دلیل خشکی رگ­ها اتفاق می­افتد.

این مشکل معمولاً با افزایش سن رخ می­دهد و می­تواند فرد را در معرض خطر ابتلا به سکته مغزی و قلبی قرار دهد. فشارخون محیطی، فشارخون اندازه­گیری‌شده با استفاده از دستگاه فشارسنج بر روی بازو است. پزشکان معتقدند که فشارخون مرکزی نسبت به فشارخون محیطی دقیق­تر است و نتایج حاصل از آن بهتر می­تواند به پزشک در تشخیص بیماری کمک کند.

بررسی­ها حاکی از این است که بین تپش قلب و فشارخون محیطی رابطه مثبتی وجود دارد. رابطه بین تپش قلب و فشارخون مرکزی نیز اثبات شده است.

اگر داروهای فشارخون باعث تپش قلب شوند نمی‌توانند فشارخون مرکزی را کنترل کنند. لرزش قلب همراه با افزایش فشارخون می­تواند نشانه استرس و اضطراب، مسمومیت با کوکائین یا سکته باشد. در هر صورت مراجعه به پزشک برای بررسی مشکل ضروری است.

فشارخون و ضربان قلب دو عامل دخیل در ارسال خون به اندام­های بدن هستند که با هم مرتبط­اند. هر چند این دو فاکتور عملکرد جداگانه­ای دارند، اما در پاسخ به یکدیگر متغیرند؛ بنابراین در پاسخ به این سؤال باید گفت احتمال بروز برخی آریتمی­ها بر اثر فشارخون بالا افزایش می­یابد.

اگر فردی برای مدت طولانی دچار فشارخون بالا باشد، ساختار قلب او دچار تغییر می‌شود. در چنین شرایطی، احتمال بروز آریتمی­های قلبی منجر به افزایش تپش قلب می‌شود. یکی از این آریتمی­های قلبی، فیبریلاسیون دهلیزی یا فیبریلاسیون دهلیزی (AFIP) است که باعث ضربان نامنظم قلب می‌شود.

 

عملکرد قلب چه تأثیری بر فشار خون دارد؟

معمولاً فشارخون و تپش قلب به صورت جداگانه مورد ارزیابی قرار می­گیرند. این دو عامل می­توانند بر یکدیگر مؤثر باشند. بررسی این مشکل به ویژه زمانی که تپش قلب خیلی بالا و فشارخون بیش از حد پایین است، اهمیت می‌یابد.

گاهی تپش قلب بر فشارخون تأثیر مستقیم دارد؛ مثلاً اگر تپش قلب بیش از حد افزایش یابد و آریتمی اتفاق بیفتد، فشارخون کاهش می­یابد. در چنین شرایطی تپش قلب به حدی افزایش می­یابد که قلب توانایی پمپ کردن خون به اندام­های بدن را ندارد و افت فشارخون اتفاق می­افتد.

از سوی دیگر فشارخون هم توانایی تأثیر بر تپیدن قلب را دارد؛ مثلاً در حالتی که فرد به دلیل کاهش بیش از حد فشارخون دچار شوک می‌شود، ضربان قلب او افزایش‌ می‌یابد و به تپش قلب مبتلا می‌شود. افزایش ضربان قلب در چنین شرایطی برای فراهم کردن خون مورد نیاز اندام­های بدن است. شوک هیپولمیک که به شوک کم­حجمی خون نیز معروف است، نمونه­ای از این مشکل است.

لرزش قلب و افزایش فشارخون با انجام فعالیت­های ورزشی سنگین و استرس اتفاق می­افتد. در چنین شرایطی در واقع سیستم عصبی سمپاتیک تحریک می‌شود. وظیفه سیستم عصبی سمپاتیک، کنترل فعالیت­های غیر ارادی است. با فعال شدن این سیستم عصبی، عضله قلب دچار تپش می‌شود و با افزایش ضربان قلب، شریان­های خونی منقبض می‌شوند و فشارخون افزایش می­یابد.

عملکرد قلب بر فشارخون تأثیر دارد. گیرنده­های موجود بر شریان­های خونی در مواجهه با متغیرهای گوناگون، منبسط و منقبض می­شوند. تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک، کم بودن حجم خون، عدم توانایی قلب در پمپاژ خون به اندام­های بدن، عفونتی که منجر به انبساط رگ­های خونی می‌شود و مصرف برخی داروها بر کاهش فشارخون مؤثرند؛ از طرفی عواملی همچون مصرف غذاهای شور، تحریک سیستم عصبی سمپاتیک، انجام فعالیت­های بدنی سنگین و بیماری­های کلیوی می­توانند منجر به افزایش فشارخون شوند.

همچنین عواملی مانند بالا و پایین شدن هورمون­های بدن، انجام ورزش­های سنگین، مصرف مواد غذایی حاوی کافئین و مصرف داروهایی همچون داروهای ضد افسردگی، داروهای هورمونی و داروهای مؤثر بر آسم می­توانند بر میزان ضربان قلب مؤثر باشند.

افزایش فشارخون می­تواند منجر به سکته مغزی و قلبی شود و احتمال ابتلا به بیماری­های قلبی را افزایش دهد. در حالی که فشارخون پایین با علائمی مانند احساس خستگی و داشتن علائم عفونت در بدن مانند تب، استفراغ، اسهال و علائم خونریزی مانند وجود خون در مدفوع همراه است.

برای اندازه­گیری فشارخون از فرد خواسته می‌شود تا بر روی صندلی بنشیند، بازوی خود را در امتداد قلب و دستش را بر روی میز قرار دهد. بهتر است تا نیم ساعت پس از غذا خوردن، سیگار کشیدن یا انجام فعالیت­های بدنی سنگین از گرفتن فشارخون امتناع ورزید تا نتایج دقیق­تری حاصل شود. در واقع فشارخون باید در حالت استراحت و در شرایطی که فرد هیچ‌گونه استرس و اضطرابی ندارد و در آرامش است، گرفته شود.

از علائم ضربان قلب بالا می­توان به سرگیجه، احساس درد در ناحیه سینه، احساس خستگی و نفس‌تنگی اشاره کرد. ضربان قلب بالا همراه با تپش قلب می­تواند نشانه‌ای از آریتمی قلبی باشد. هر چند ضربان قلب پایین در حالت استراحت برای ورزشکاران حرفه­ای طبیعی است؛ اما برای افراد غیر ورزشکار نشانة بلوک قلبی است.

بلوک قلبی عدم هماهنگی در انقباض دهلیزها و بطن­های قلب و با علائمی همچون سرگیجه و احساس خستگی همراه است. گاهی حمله قلبی می­تواند باعث ایجاد بلوک قلبی شود و با علائمی مانند احساس درد در ناحیه سینه و داشتن حالت استفراغ همراه است و باید بلافاصله به پزشک متخصص مراجعه کرد.

پزشک متخصص در چنین شرایطی برای تشخیص بیماری، یک سری آزمایش­ها مانند آزمایش تیروئید و تست الکترولیت را تجویز می­کند؛ همچنین با استفاده از هولتر مانیتورینگ قادر به ضبط ریتم و ضربان قلب خواهد بود.

ممکن است این سؤال که آیا تپش قلب فشارخون را بالا می‌برد، ذهن شما را درگیر کرده باشد. در پاسخ به این سؤال باید گفت در مواردی مانند آریتمی قلبی که افزایش ضربان قلب خیلی زیاد است، فشارخون معمولاً با کاهش همراه خواهد بود. علت این امر ناتوانی قلب در پمپاژ مناسب خون به دلیل ضربان بیش از حد قلب است.

راهکارهای درمان تپش قلب و فشارخون بالا

استرس و اضطراب به صورت طبیعی در زندگی انسان­ها وجود دارد و عوامل درونی و بیرونی در ایجاد آن دخیل هستند. استرس می­تواند سلامت روحی یا جسمی یا هر دو را تحت تأثیر قرار دهد. پاسخ افراد به استرس می­تواند بر سلامتی و همچنین محیط پیرامون آنها تأثیرگذار باشد.

عوامل خارجی مؤثر بر استرس شامل محیط فیزیکی، شغل، روابط اجتماعی و همه شرایطی است که فرد در طول روز با آنها مواجه می‌شود. اما عوامل داخلی شامل وضعیت تغذیه، خواب و استراحت، سلامت عمومی جسمی و روحی فرد می‌شود که توان فرد در مقابله با عوامل استرس­زای خارجی را تعیین می­کند.

بنابراین یکی از راهکارهای مؤثر در درمان فشارخون بالا و تپش قلب ورزش کردن به طور منظم است. تحقیقات نشان داده­اند که ورزش­هایی مانند یوگا و مدیتیشن در کاهش استرس و اضطراب و بهبود خواب مؤثرند.

عوامل زیادی در ایجاد فشارخون بالا مؤثرند و به همین دلیل درمان­های متعددی برای آن وجود دارد. مهم­ترین درمان فشارخون بالا و تپش قلب در پیروی از یک سبک زندگی سالم خلاصه شده است که با انجام ورزش­های سبک، تغذیه مناسب کم‌چرب و کم‌سدیم، عدم مصرف دخانیات و الکل و حفظ وزن متعادل امکان­پذیر است.

گاهی ممکن است برخی بیماری‌های زمینه­ای مانند تنگی شریان­های کلیوی، نارسایی قلبی، چاقی و دیابت باعث فشارخون بالا شوند که پزشک متخصص پس از بررسی و تشخیص، برای درمان آن اقدام می‌کند.

علاوه بر این تحقیقات نشان داده برخی راهکارهای خانگی مانند استفاده از سیر، کلسیم، منیزیم، روغن ماهی و دانه کتان در کاهش فشارخون مؤثرند؛ البته توجه به این نکته ضروری است که قبل از مصرف هر مکملی باید با پزشک مشورت کنید.

در صورتی که فشارخون بالا باعث ایجاد آریتمی قلبی فیبریلاسیون دهلیزی شود، درمان فشارخون بالا و تپش قلب شامل موارد زیر خواهد بود:

• معکوس کردن عوامل مولد Afib (فیبریلاسیون دهلیزی)
• کم‌ کردن ضربان قلب با مصرف داروها
• جلوگیری از ایجاد سکته مغزی
• تبدیل Afib (فیبریلاسیون دهلیزی) به ریتم طبیعی قلب با مصرف دارو یا شوک الکتریکی
• جلوگیری از عود Afib (فیبریلاسیون دهلیزی) با مصرف دارو

به کارگیری روش‌هایی مانند ضربان‌ساز، دفیبریلاتور و جراحی به منظور ممانعت از دوره­های بیماری

پزشک متخصص هر کدام از روش­های فوق برای درمان فشارخون بالا و تپش قلب را با در نظر گرفتن شرایط فرد تجویز می­کند.

داروهای مؤثر در درمان تپش قلب و فشارخون بالا

داروهای متعددی از سوی پزشک متخصص برای درمان فشارخون بالا و تپش قلب تجویز می‌شود:

• مسدودکننده­های بتا

بتالاکرها با مسدود کردن هورمون اپی­نفرین در درمان فشارخون بالا و تپش قلب مؤثرند. ترشح زیاد اپی­نفرین در بدن می­تواند با افزایش ضربان قلب و فشارخون همراه باشد. بتابلاکرها در واقع با ایجاد مانعی بر سر راه تماس چنین هورمون­هایی با عضله قلب از میزان فشار موجود بر روی قلب می­کاهند.

مهم­ترین کاربرد مسدودکننده­های بتا درمان مشکلات قلبی است. این داروها معمولاً برای درمان از درد قفسه سینه، فشارخون بالا، آریتمی قلبی، ایسکمی قلبی، نارسایی قلب، ضربان بالای قلب و حمله قلبی استفاده می‌شود.

مصرف داروهای بتابلاکر به مدت طولانی برای کنترل بیماری­های قلبی مزمن تجویز می‌شود. بتابلاکرها با مسدود کردن تأثیر اپی­نفرین باعث می­شوند، ضربان قلب کاهش یابد.

بتابلاکرها به شکل خوراکی و تزریقی در بازار موجود هستند و بهتر است همراه صبحانه یا شب­ها قبل از خواب مورد استفاده قرار گیرند. برای اینکه جذب دارو به آهستگی انجام شود و عوارض جانبی آن به حداقل برسد بهتر است همراه با غذا مصرف شود.

میزان داروی مصرفی و فاصله زمانی مصرف آن بر اساس شدت بیماری، وضعیت و سن بیمار متفاوت است؛ مثلاً در سالمندان میزان دوز مصرفی دارو باید کمتر باشد.

بنابراین دارو باید حتماً طبق دستورالعمل پزشک معالج مصرف شود. بهتر است قبل از مصرف، بروشور همراه دارو مطالعه شده و نکات ارائه‌شده در آن مدنظر قرار گیرد. در صورت استفاده از چنین داروهایی کنترل منظم ضربان قلب به صورت روزانه ضروری است و در صورت پایین بودن ضربان قلب از میزان خاصی باید پزشک معالج در جریان قرار گیرد.

هنگام استفاده از بتابلاکرها مصرف مشروبات الکلی، نوشیدنی­های حاوی کافئین، داروهای حاوی آنتی­هیستامین، آنتی­اسیدهای آلومینیوم­دار توصیه نمی­شود و باید از آن پرهیز شود.

مصرف بتابلاکرها ممکن است با عوارضی همچون افت فشارخون، احساس سردی در دست و پا، کم شدن ضربان قلب، احساس ضعف و خستگی، چاقی، مشکلات گوارشی، افسردگی، ایجاد اختلال در خواب و کم شدن حافظه همراه باشد؛ همچنین کسانی که بیماری­های قلبی دارند ممکن است با مصرف بتابلاکرها دچار بلوک قلبی شوند.

• مهارکننده­های آنزیم مبدل آنژیوتانسین

این مهارکننده­ها در کنترل فشارخون بالا و نارسایی­های قلبی کاربرد دارند. تأثیر این داروها بالاست و به خوبی تحمیل می­شوند و از عوارض کمی برخوردارند.

پریندوپریل، فوزینوپریل، انالاپریل، لیزینوپریل و کاپتوپریل از جمله مهارکننده­های آنزیم مبدل آنژیوتانسین هستند که مانع تبدیل آنژیوتانسین یک به آنژیوتانسین دو می­شوند. به این ترتیب از ایجاد آنژیوتانسین دو که باعث انقباض رگ­ها می‌شود، جلوگیری خواهند کرد. این داروها در درمان فشارخون بالا، بیماری­های قلبی و آنژین قلبی مؤثر است.

• مسدودکننده­های گیرنده آنژیوتانسین

مکانیزم عمل این داروها به این شکل است که از فعال شدن آنژیوتانسین دو جلوگیری می­کنند. آنژیوتانسین دو باعث انقباض عروق خونی می‌شود و مسدودکننده­های گیرنده آنژیوتانسین منجر به شل شدن رگ­ها می­شوند؛ به این ترتیب فشارخون کاهش می‌یابد و اکسیژن بیشتری به ماهیچه قلب ارسال می‌شود. عملکرد این داروها مانند مهارکننده­های آنزیم مبدل آنژیوتانسین است با این تفاوت که فرد با مصرف آنها دچار سرفه نخواهند شد.

تنوع مسدودکننده­های گیرنده آنژیوتانسین بالاست و دوز مصرفی آنها باید توسط پزشک متخصص تعیین شود. این داروها ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشند و اثر آنها تحت تأثیر داروهای دیگر کم یا زیاد شود؛ بنابراین بیمار باید پزشک خود را در جریان همه داروها و مکمل­هایی که استفاده می­کند، قرار دهد.

داروهای دریورتیک، ویتامین­ها، داروهای دیگری که برای کنترل فشارخون یا بیماری­های قلبی مصرف می­شوند، داروهای مورد استفاده برای درمان سرماخوردگی یا حساسیت از جمله داروهایی هستند که باید پزشک معالج شما از آنها آگاه باشد.

استفاده از مشروبات الکلی به طور همزمان با مصرف داروهای مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین می­تواند با کم کردن فشارخون به میزان زیاد، منجر به بیهوشی فرد شود. به همین دلیل توصیه می‌شود در دوره استفاده از این داروها مصرف مشروبات الکلی کنار گذاشته شود.

افرادی که به مصرف دارو حساسیت دارند، خانم­هایی که قصد بارداری دارند یا زنان شیرده، افرادی که به اختلالات کلیوی و کبدی مبتلا هستند، کسانی که بدن آنها به مصرف مهارکننده­های آنزیم مبدل آنژیوتانسین حساسیت نشان داده، افراد مبتلا به دیابت و نارسایی قلبی باید حتماً پزشک معالج را در جریان سابقه پزشکی خود قرار دهند.

ایربزارتان، آزیلسارتان، تلمیزارتان، لوزارتان، اولمزارتان، کاندسارتان، والسارتان و اپروسارتان از جمله مسدودکننده­های گیرنده آنژیوتانسین هستند که با شل کردن رگ­های خونی منجر به کاهش فشارخون می­شوند. مکانیزم عمل این داروها به این شکل است که با مسدود کردن گیرنده آنژیوتانسین دو باعث اتساع رگ­های خونی می­شوند.

• بلوک­کننده­های کانال کلسیمی

یون کلسیم اصلی­ترین عنصر لازم برای انقباض سلول­هاست و این داروها مانع از ورود این یون به سلول‌های ماهیچه قلب می­شوند. با این کار سلول­های عضلانی، شل و عروق خونی گشاد می­شوند. از آنجا که برخی از این داروها در کاهش سرعت سیستم هدایتی قلب نیز مؤثر هستند در درمان آریتمی­های قلبی نیز کاربرد دارند.

بلوک­کننده­های کانال کلسیمی با انبساط عروق خونی، کم کردن انقباض عضله قلب و کاهش ضربان قلب برای معالجه تنگی عروق کرونر نیز مورد استفاده قرار می­گیرند. داروهای دسته دی هیدروپیریدین، وراپامیل و دیلتیازم از جمله بلوک­کننده­های کانال کلسیمی هستند که بر عضله قلب و عروق خونی تأثیر می­گذارند.

افراد مبتلا به آنژین که در ناحیه قفسه سینه خود احساس درد دارند در درجه اول باید از بتابلاکرها برای درمان این درد استفاده کنند؛ اما در صورت عدم تأثیر بتابلاکرها و همچنین در مورد افرادی که توانایی استفاده از چنین داروهایی را ندارند، مصرف دیلتیازم و وراپامیل توصیه می‌شود. این در حالی است که دی هیدروپیریدین­ها در کاهش فشارخون مؤثر است و در مراحل ابتدایی برای درمان فشارخون بالا تجویز می­شوند.

از عوارض جانبی بلوک­کننده­های کانال کلسیمی می­توان به ورم پاها، سردرد، گیجی، یبوست و احساس گرمی ناگهانی اشاره کرد.

• دیورتیک­ها

این داروها که به داروهای مدر نیز معروف‌اند، کمک می­کنند تا آب و سدیم به وسیله کلیه­ها و از راه ادرار از بدن دفع شوند. با این کار میزان مایع موجود در رگ­های خونی و فشارخون کاهش می‌یابد.

دیورتیک­ها علاوه بر کاهش فشارخون می­توانند در درمان نارسایی قلبی احتقانی نیز مؤثر باشند. در نارسایی قلبی احتقانی، مایعات در بدن تجمع یافته و چنین داروهایی با کاهش مایعات می­توانند به درمان بیماری کمک کنند.

دیورتیک­ها به طور کلی در سه دسته تیازیدی، لوپ و نگهدارنده پتاسیم طبقه­بندی می­شوند که هر کدام بر یک قسمت خاص از کلیه تأثیر می­گذارند.

دیورتیک­های مختلف بر اساس شدت بیماری و وضعیت جسمی بیمار تجویز می­شوند؛ مثلاً مدرهای تیازیدی معمولاً برای معالجه پرفشاری خون کاربرد دارند. این داروها علاوه بر کاهش مایعات، باعث شل شدن رگ­های خونی می­شوند؛ اما مدرهای لوپ بیشتر به درمان نارسایی­های قلبی کمک می­کنند.

مدرهای نگهدارنده پتاسیم به بدن کمک می­کنند سطح مایعات را کم کند بدون اینکه میزان پتاسیم موجود در بدن کاهش یابد. کاهش پتاسیم در بدن می­تواند عوارض جدی همچون آریتمی قلبی را به دنبال داشته باشد و این مدرها از چنین عارضه­ای جلوگیری می­کنند.

این مدرها معمولاً برای افرادی کاربرد دارند که ممکن است به دلیل مصرف داروهای خاصی در معرض کاهش پتاسیم قرار داشته باشند. مدرهای نگهدارنده پتاسیم زیاد در کاهش فشارخون تأثیری ندارند و معمولاً در کنار داروهای دیگر مورد استفاده قرار می­گیرند.

درمان فشارخون بالا و بیماری­های قلبی مربوط به آن در مراحل ابتدایی با مصرف مدرهای تیازیدی امکان­پذیر است؛ اگر مصرف این داروها در درمان مؤثر واقع نشود، سایر داروها مانند بلوک­کننده­های کانال کلسیمی، مهارکننده­های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، مسدودکننده­های گیرنده آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های بتا از سوی پزشک معالج تجویز خواهد شد.

دیورتیک­ها داروهای ایمنی هستند؛ ولی به دلیل مدر بودن، منجر به کاهش املاح موجود در خون شده و می­توانند پتاسیم موجود در خون را نیز کم و زیاد کنند.

در واقع مصرف مدرهای تیازیدی منجر به کاهش زیاد پتاسیم و مصرف مدرهای نگهدارنده پتاسیم منجر به افزایش زیاد سطح پتاسیم موجود در خون می‌شوند. احساس سردرد و سرگیجه، کم آب شدن بدن، کاهش سدیم موجود در خون، ناراحتی­های مفصلی و مشکلات جنسی از دیگر عوارض جانبی مدرها هستند.

فشارخون بالا و تپش قلب می­تواند به دلیل اختلال در غلظت الکترولیت­های بدن یا آریتمی قلبی (اختلال در ریتم قلب) ایجاد شود. از دیگر عوامل مؤثر در فشارخون بالا و تپش قلب می­توان به مصرف زیاد نوشیدنی­های حاوی کافئین، داشتن استرس و اضطراب و حمله پانیک اشاره کرد.

بهترین درمان فشارخون بالا و تپش قلب، پرهیز از محرک­هایی است که باعث ایجاد چنین علائمی می­شوند. در صورت مواجه شدن با چنین مشکلی سعی کنید استرس خود را کنترل کنید. برای این منظور از تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند مدیتیشن، یوگا یا تنفس عمیق استفاده و از محرک­ها و مواد مخدر دوری کنید.

سخن پایانی

افزایش فشار خون و تپش قلب دو عارضه مجزا هستند که ممکن است با هم یا به تنهایی رخ دهند. عملکرد قلب می­تواند فشار خون را تحت تأثیر قرار دهد.

فاکتورهایی همچون کم­خونی، ناتوانی قلب در ارسال خون به اندام‌ها و تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک از جمله عوامل مؤثر بر کاهش فشار خون هستند؛ از سوی دیگر انجام ورزش­های سنگین و رژیم غذایی نامناسب و استرس می­تواند زمینه را برای افزایش فشار خون و تپش قلب فراهم کند.

وقتی سیستم عصبی سمپاتیک که وظیفه کنترل فعالیت­های غیر ارادی را بر عهده دارد، تحریک شود، ضربان قلب افزایش می­یابد و در نتیجه رگ­های خونی دچار انقباض می­شوند و فشار خون بالا می­رود. درمان تپش قلب و فشارخون بالا در مراحل ابتدایی با استفاده از روش­های کنترل استرس و پیروی از سبک زندگی سالم امکان­پذیر است؛ اما در صورتی که با علائم دیگری مانند درد قفسه سینه و سرگیجه همراه باشد باید بلافاصله به پزشک مراجعه کرد تا علت بیماری تشخیص داده و درمان­های لازم انجام شود.