فشار خون بالا و لرزش قلب میتواند به دلیل اختلال در غلظت الکترولیتهای بدن یا آریتمی قلبی (اختلال در ریتم قلب) ایجاد شود. از دیگر عوامل مؤثر در فشار خون بالا و تپش قلب میتوان به مصرف زیاد نوشیدنیهای حاوی کافئین، استرس و اضطراب و حمله پانیک اشاره کرد.
بهترین درمان تپش قلب و فشارخون بالا، پرهیز از محرکهایی است که باعث ایجاد چنین علائمی میشوند؛ بنابراین توجه به زمان وقوع این مشکل و مراجعه به پزشک برای بررسی و تشخیص علت بیماری ضروری است. ممکن است این سؤال در ذهن شما به وجود آید که آیا تپش قلب فشار را بالا می‌برد؟ برای پاسخ به این سؤال و درمان تپش قلب با ما همراه باشید.
آنچه در این مقاله می خوانید :
برای مشاوره رایگان آنلاین با متخصص در اینستاگرام با ما همراه باشید. 
تماس جهت مشاوره رايگان و اخذ نوبت تلفنیفهرست مطالب
آیا فشار خون بالا باعث تپش قلب می‌شود؟
قلب از اعضای حیاتی بدن انسان است که وظیفه انتشار خون حاوی اکسیژن در بدن را بر عهده دارد. قلبی که از سلامتی برخوردار باشد دارای ضربان و ریتم مشخصی است. با منقبض شدن قلب، فشارخون در رگها افزایش مییابد و نبض ایجاد می‌شود؛ به همین دلیل تعداد نبض، نشاندهنده تعداد ضربان قلب است. عوامل زیادی بر تعداد ضربان قلب مؤثرند؛ اما به طور کلی سرعت ضربان قلب افراد بزرگسال در حالت استراحت ۱۰۰-۶۰ عدد در دقیقه و در کودکان ۱۱۰-۷۰ عدد در دقیقه است.
افزایش ضربان قلب به تاکی‌کاردی معروف است و در افراد بزرگسال به ضربان بیش از صد عدد در دقیقه اطلاق می‌شود. سرعت دقیق ضربان قلب در افراد مختلف بسته به سن افراد و وضعیت سلامتی آنها متفاوت است.
فاکتور دیگری که علاوه بر سرعت، نشان از سلامت قلب دارد ریتم ضربان قلب است؛ ریتم ضربان قلب یعنی فاصله میان ضربانها که باید منظم باشد؛ بنابراین سرعت و ریتم ضربان قلب دو عامل مهم هستند که باید به آن توجه ویژهای داشت و با مراجعه دورهای به پزشک متخصص مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
لرزش قلب ممکن است به دلیل یک عامل خارجی مانند استرس، هیجان یا داشتن فعالیت بدنی ایجاد شود که موقت است و رفع می‌شود؛ اما در صورت ادامهدار بودن میتواند به دلیل یک بیماری زمینهای باشد که باید مورد ارزیابی و درمان قرار گیرد.
تپش قلب در پاسخ به عوامل محیطی، نگرانکننده نیست. اما تپیدن قلب هنگام استراحت، غیر طبیعی است و باید به پزشک مراجعه کرد. پزشک متخصص معمولاً با استفاده از نوار قلب به بررسی مشکل می‌پردازد و در جهت درمان آن اقدام میکند.
ممکن است این سؤال برای شما پیش آید که آیا فشارخون زیاد باعث لرزش قلب می‌شود؟ در پاسخ به این سؤال باید گفت که فشارخون بالا علت اصلی مشکلات قلبی است که میتواند باعث سکته شود. تحقیقات نشان داده که فشارخون بالا با تپش قلب و احتمال ابتلا به بیماریهای قلبی ـ عروقی مرتبط است.
رگ آئورت به بطن چپ قلب متصل است و با منقبض شدن این بخش، خون را از قلب دریافت میکند و به کل بدن میفرستد. فشارخون مرکزی در واقع فشارخون موجود در رگ آئورت را نشان میدهد و به دلیل خشکی رگها اتفاق میافتد.
این مشکل معمولاً با افزایش سن رخ میدهد و میتواند فرد را در معرض خطر ابتلا به سکته مغزی و قلبی قرار دهد. فشارخون محیطی، فشارخون اندازهگیری‌شده با استفاده از دستگاه فشارسنج بر روی بازو است. پزشکان معتقدند که فشارخون مرکزی نسبت به فشارخون محیطی دقیقتر است و نتایج حاصل از آن بهتر میتواند به پزشک در تشخیص بیماری کمک کند.
بررسیها حاکی از این است که بین تپش قلب و فشارخون محیطی رابطه مثبتی وجود دارد. رابطه بین تپش قلب و فشارخون مرکزی نیز اثبات شده است.
اگر داروهای فشارخون باعث تپش قلب شوند نمی‌توانند فشارخون مرکزی را کنترل کنند. لرزش قلب همراه با افزایش فشارخون میتواند نشانه استرس و اضطراب، مسمومیت با کوکائین یا سکته باشد. در هر صورت مراجعه به پزشک برای بررسی مشکل ضروری است.
فشارخون و ضربان قلب دو عامل دخیل در ارسال خون به اندامهای بدن هستند که با هم مرتبطاند. هر چند این دو فاکتور عملکرد جداگانهای دارند، اما در پاسخ به یکدیگر متغیرند؛ بنابراین در پاسخ به این سؤال باید گفت احتمال بروز برخی آریتمیها بر اثر فشارخون بالا افزایش مییابد.
اگر فردی برای مدت طولانی دچار فشارخون بالا باشد، ساختار قلب او دچار تغییر می‌شود. در چنین شرایطی، احتمال بروز آریتمیهای قلبی منجر به افزایش تپش قلب می‌شود. یکی از این آریتمیهای قلبی، فیبریلاسیون دهلیزی یا فیبریلاسیون دهلیزی (AFIP) است که باعث ضربان نامنظم قلب می‌شود.
عملکرد قلب چه تأثیری بر فشار خون دارد؟
معمولاً فشارخون و تپش قلب به صورت جداگانه مورد ارزیابی قرار میگیرند. این دو عامل میتوانند بر یکدیگر مؤثر باشند. بررسی این مشکل به ویژه زمانی که تپش قلب خیلی بالا و فشارخون بیش از حد پایین است، اهمیت مییابد.
گاهی تپش قلب بر فشارخون تأثیر مستقیم دارد؛ مثلاً اگر تپش قلب بیش از حد افزایش یابد و آریتمی اتفاق بیفتد، فشارخون کاهش مییابد. در چنین شرایطی تپش قلب به حدی افزایش مییابد که قلب توانایی پمپ کردن خون به اندامهای بدن را ندارد و افت فشارخون اتفاق میافتد.
از سوی دیگر فشارخون هم توانایی تأثیر بر تپیدن قلب را دارد؛ مثلاً در حالتی که فرد به دلیل کاهش بیش از حد فشارخون دچار شوک می‌شود، ضربان قلب او افزایش مییابد و به تپش قلب مبتلا می‌شود. افزایش ضربان قلب در چنین شرایطی برای فراهم کردن خون مورد نیاز اندامهای بدن است. شوک هیپولمیک که به شوک کمحجمی خون نیز معروف است، نمونهای از این مشکل است.
لرزش قلب و افزایش فشارخون با انجام فعالیتهای ورزشی سنگین و استرس اتفاق میافتد. در چنین شرایطی در واقع سیستم عصبی سمپاتیک تحریک می‌شود. وظیفه سیستم عصبی سمپاتیک، کنترل فعالیتهای غیر ارادی است. با فعال شدن این سیستم عصبی، عضله قلب دچار تپش می‌شود و با افزایش ضربان قلب، شریانهای خونی منقبض میشوند و فشارخون افزایش مییابد.
عملکرد قلب بر فشارخون تأثیر دارد. گیرندههای موجود بر شریانهای خونی در مواجهه با متغیرهای گوناگون، منبسط و منقبض میشوند. تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک، کم بودن حجم خون، عدم توانایی قلب در پمپاژ خون به اندامهای بدن، عفونتی که منجر به انبساط رگهای خونی می‌شود و مصرف برخی داروها بر کاهش فشارخون مؤثرند؛ از طرفی عواملی همچون مصرف غذاهای شور، تحریک سیستم عصبی سمپاتیک، انجام فعالیتهای بدنی سنگین و بیماریهای کلیوی میتوانند منجر به افزایش فشارخون شوند.
همچنین عواملی مانند بالا و پایین شدن هورمونهای بدن، انجام ورزشهای سنگین، مصرف مواد غذایی حاوی کافئین و مصرف داروهایی همچون داروهای ضد افسردگی، داروهای هورمونی و داروهای مؤثر بر آسم میتوانند بر میزان ضربان قلب مؤثر باشند.
افزایش فشارخون میتواند منجر به سکته مغزی و قلبی شود و احتمال ابتلا به بیماریهای قلبی را افزایش دهد. در حالی که فشارخون پایین با علائمی مانند احساس خستگی و داشتن علائم عفونت در بدن مانند تب، استفراغ، اسهال و علائم خونریزی مانند وجود خون در مدفوع همراه است.
برای اندازهگیری فشارخون از فرد خواسته می‌شود تا بر روی صندلی بنشیند، بازوی خود را در امتداد قلب و دستش را بر روی میز قرار دهد. بهتر است تا نیم ساعت پس از غذا خوردن، سیگار کشیدن یا انجام فعالیتهای بدنی سنگین از گرفتن فشارخون امتناع ورزید تا نتایج دقیقتری حاصل شود. در واقع فشارخون باید در حالت استراحت و در شرایطی که فرد هیچ‌گونه استرس و اضطرابی ندارد و در آرامش است، گرفته شود.
از علائم ضربان قلب بالا میتوان به سرگیجه، احساس درد در ناحیه سینه، احساس خستگی و نفس‌تنگی اشاره کرد. ضربان قلب بالا همراه با تپش قلب میتواند نشانه‌ای از آریتمی قلبی باشد. هر چند ضربان قلب پایین در حالت استراحت برای ورزشکاران حرفهای طبیعی است؛ اما برای افراد غیر ورزشکار نشانة بلوک قلبی است.
بلوک قلبی عدم هماهنگی در انقباض دهلیزها و بطنهای قلب و با علائمی همچون سرگیجه و احساس خستگی همراه است. گاهی حمله قلبی میتواند باعث ایجاد بلوک قلبی شود و با علائمی مانند احساس درد در ناحیه سینه و داشتن حالت استفراغ همراه است و باید بلافاصله به پزشک متخصص مراجعه کرد.
پزشک متخصص در چنین شرایطی برای تشخیص بیماری، یک سری آزمایشها مانند آزمایش تیروئید و تست الکترولیت را تجویز میکند؛ همچنین با استفاده از هولتر مانیتورینگ قادر به ضبط ریتم و ضربان قلب خواهد بود.
ممکن است این سؤال که آیا تپش قلب فشارخون را بالا می‌برد، ذهن شما را درگیر کرده باشد. در پاسخ به این سؤال باید گفت در مواردی مانند آریتمی قلبی که افزایش ضربان قلب خیلی زیاد است، فشارخون معمولاً با کاهش همراه خواهد بود. علت این امر ناتوانی قلب در پمپاژ مناسب خون به دلیل ضربان بیش از حد قلب است.
راهکارهای درمان تپش قلب و فشارخون بالا
استرس و اضطراب به صورت طبیعی در زندگی انسانها وجود دارد و عوامل درونی و بیرونی در ایجاد آن دخیل هستند. استرس میتواند سلامت روحی یا جسمی یا هر دو را تحت تأثیر قرار دهد. پاسخ افراد به استرس میتواند بر سلامتی و همچنین محیط پیرامون آنها تأثیرگذار باشد.
عوامل خارجی مؤثر بر استرس شامل محیط فیزیکی، شغل، روابط اجتماعی و همه شرایطی است که فرد در طول روز با آنها مواجه می‌شود. اما عوامل داخلی شامل وضعیت تغذیه، خواب و استراحت، سلامت عمومی جسمی و روحی فرد می‌شود که توان فرد در مقابله با عوامل استرسزای خارجی را تعیین میکند.
بنابراین یکی از راهکارهای مؤثر در درمان فشارخون بالا و تپش قلب ورزش کردن به طور منظم است. تحقیقات نشان دادهاند که ورزشهایی مانند یوگا و مدیتیشن در کاهش استرس و اضطراب و بهبود خواب مؤثرند.
عوامل زیادی در ایجاد فشارخون بالا مؤثرند و به همین دلیل درمانهای متعددی برای آن وجود دارد. مهمترین درمان فشارخون بالا و تپش قلب در پیروی از یک سبک زندگی سالم خلاصه شده است که با انجام ورزشهای سبک، تغذیه مناسب کم‌چرب و کم‌سدیم، عدم مصرف دخانیات و الکل و حفظ وزن متعادل امکانپذیر است.
گاهی ممکن است برخی بیماریهای زمینهای مانند تنگی شریانهای کلیوی، نارسایی قلبی، چاقی و دیابت باعث فشارخون بالا شوند که پزشک متخصص پس از بررسی و تشخیص، برای درمان آن اقدام میکند.
علاوه بر این تحقیقات نشان داده برخی راهکارهای خانگی مانند استفاده از سیر، کلسیم، منیزیم، روغن ماهی و دانه کتان در کاهش فشارخون مؤثرند؛ البته توجه به این نکته ضروری است که قبل از مصرف هر مکملی باید با پزشک مشورت کنید.
در صورتی که فشارخون بالا باعث ایجاد آریتمی قلبی فیبریلاسیون دهلیزی شود، درمان فشارخون بالا و تپش قلب شامل موارد زیر خواهد بود:
- معکوس کردن عوامل مولد Afib (فیبریلاسیون دهلیزی)
- کم کردن ضربان قلب با مصرف داروها
- جلوگیری از ایجاد سکته مغزی
- تبدیل Afib (فیبریلاسیون دهلیزی) به ریتم طبیعی قلب با مصرف دارو یا شوک الکتریکی
- جلوگیری از عود Afib (فیبریلاسیون دهلیزی) با مصرف دارو
به کارگیری روش‌هایی مانند ضربان‌ساز، دفیبریلاتور و جراحی به منظور ممانعت از دورههای بیماری
پزشک متخصص هر کدام از روشهای فوق برای درمان فشارخون بالا و تپش قلب را با در نظر گرفتن شرایط فرد تجویز میکند.
داروهای مؤثر در درمان تپش قلب و فشارخون بالا
داروهای متعددی از سوی پزشک متخصص برای درمان فشارخون بالا و تپش قلب تجویز می‌شود:
- مسدودکنندههای بتا
بتالاکرها با مسدود کردن هورمون اپینفرین در درمان فشارخون بالا و تپش قلب مؤثرند. ترشح زیاد اپینفرین در بدن میتواند با افزایش ضربان قلب و فشارخون همراه باشد. بتابلاکرها در واقع با ایجاد مانعی بر سر راه تماس چنین هورمونهایی با عضله قلب از میزان فشار موجود بر روی قلب میکاهند.
مهمترین کاربرد مسدودکنندههای بتا درمان مشکلات قلبی است. این داروها معمولاً برای درمان از درد قفسه سینه، فشارخون بالا، آریتمی قلبی، ایسکمی قلبی، نارسایی قلب، ضربان بالای قلب و حمله قلبی استفاده می‌شود.
مصرف داروهای بتابلاکر به مدت طولانی برای کنترل بیماریهای قلبی مزمن تجویز می‌شود. بتابلاکرها با مسدود کردن تأثیر اپینفرین باعث میشوند، ضربان قلب کاهش یابد.
بتابلاکرها به شکل خوراکی و تزریقی در بازار موجود هستند و بهتر است همراه صبحانه یا شبها قبل از خواب مورد استفاده قرار گیرند. برای اینکه جذب دارو به آهستگی انجام شود و عوارض جانبی آن به حداقل برسد بهتر است همراه با غذا مصرف شود.
میزان داروی مصرفی و فاصله زمانی مصرف آن بر اساس شدت بیماری، وضعیت و سن بیمار متفاوت است؛ مثلاً در سالمندان میزان دوز مصرفی دارو باید کمتر باشد.
بنابراین دارو باید حتماً طبق دستورالعمل پزشک معالج مصرف شود. بهتر است قبل از مصرف، بروشور همراه دارو مطالعه شده و نکات ارائه‌شده در آن مدنظر قرار گیرد. در صورت استفاده از چنین داروهایی کنترل منظم ضربان قلب به صورت روزانه ضروری است و در صورت پایین بودن ضربان قلب از میزان خاصی باید پزشک معالج در جریان قرار گیرد.
هنگام استفاده از بتابلاکرها مصرف مشروبات الکلی، نوشیدنیهای حاوی کافئین، داروهای حاوی آنتیهیستامین، آنتیاسیدهای آلومینیومدار توصیه نمیشود و باید از آن پرهیز شود.
مصرف بتابلاکرها ممکن است با عوارضی همچون افت فشارخون، احساس سردی در دست و پا، کم شدن ضربان قلب، احساس ضعف و خستگی، چاقی، مشکلات گوارشی، افسردگی، ایجاد اختلال در خواب و کم شدن حافظه همراه باشد؛ همچنین کسانی که بیماریهای قلبی دارند ممکن است با مصرف بتابلاکرها دچار بلوک قلبی شوند.
- مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین
این مهارکنندهها در کنترل فشارخون بالا و نارساییهای قلبی کاربرد دارند. تأثیر این داروها بالاست و به خوبی تحمیل میشوند و از عوارض کمی برخوردارند.
پریندوپریل، فوزینوپریل، انالاپریل، لیزینوپریل و کاپتوپریل از جمله مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین هستند که مانع تبدیل آنژیوتانسین یک به آنژیوتانسین دو میشوند. به این ترتیب از ایجاد آنژیوتانسین دو که باعث انقباض رگها می‌شود، جلوگیری خواهند کرد. این داروها در درمان فشارخون بالا، بیماریهای قلبی و آنژین قلبی مؤثر است.
- مسدودکنندههای گیرنده آنژیوتانسین
مکانیزم عمل این داروها به این شکل است که از فعال شدن آنژیوتانسین دو جلوگیری میکنند. آنژیوتانسین دو باعث انقباض عروق خونی می‌شود و مسدودکنندههای گیرنده آنژیوتانسین منجر به شل شدن رگها میشوند؛ به این ترتیب فشارخون کاهش مییابد و اکسیژن بیشتری به ماهیچه قلب ارسال می‌شود. عملکرد این داروها مانند مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین است با این تفاوت که فرد با مصرف آنها دچار سرفه نخواهند شد.
تنوع مسدودکنندههای گیرنده آنژیوتانسین بالاست و دوز مصرفی آنها باید توسط پزشک متخصص تعیین شود. این داروها ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشند و اثر آنها تحت تأثیر داروهای دیگر کم یا زیاد شود؛ بنابراین بیمار باید پزشک خود را در جریان همه داروها و مکملهایی که استفاده میکند، قرار دهد.
داروهای دریورتیک، ویتامینها، داروهای دیگری که برای کنترل فشارخون یا بیماریهای قلبی مصرف میشوند، داروهای مورد استفاده برای درمان سرماخوردگی یا حساسیت از جمله داروهایی هستند که باید پزشک معالج شما از آنها آگاه باشد.
استفاده از مشروبات الکلی به طور همزمان با مصرف داروهای مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین میتواند با کم کردن فشارخون به میزان زیاد، منجر به بیهوشی فرد شود. به همین دلیل توصیه می‌شود در دوره استفاده از این داروها مصرف مشروبات الکلی کنار گذاشته شود.
افرادی که به مصرف دارو حساسیت دارند، خانمهایی که قصد بارداری دارند یا زنان شیرده، افرادی که به اختلالات کلیوی و کبدی مبتلا هستند، کسانی که بدن آنها به مصرف مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین حساسیت نشان داده، افراد مبتلا به دیابت و نارسایی قلبی باید حتماً پزشک معالج را در جریان سابقه پزشکی خود قرار دهند.
ایربزارتان، آزیلسارتان، تلمیزارتان، لوزارتان، اولمزارتان، کاندسارتان، والسارتان و اپروسارتان از جمله مسدودکنندههای گیرنده آنژیوتانسین هستند که با شل کردن رگهای خونی منجر به کاهش فشارخون میشوند. مکانیزم عمل این داروها به این شکل است که با مسدود کردن گیرنده آنژیوتانسین دو باعث اتساع رگهای خونی میشوند.
- بلوککنندههای کانال کلسیمی
یون کلسیم اصلیترین عنصر لازم برای انقباض سلولهاست و این داروها مانع از ورود این یون به سلولهای ماهیچه قلب میشوند. با این کار سلولهای عضلانی، شل و عروق خونی گشاد میشوند. از آنجا که برخی از این داروها در کاهش سرعت سیستم هدایتی قلب نیز مؤثر هستند در درمان آریتمیهای قلبی نیز کاربرد دارند.
بلوککنندههای کانال کلسیمی با انبساط عروق خونی، کم کردن انقباض عضله قلب و کاهش ضربان قلب برای معالجه تنگی عروق کرونر نیز مورد استفاده قرار میگیرند. داروهای دسته دی هیدروپیریدین، وراپامیل و دیلتیازم از جمله بلوککنندههای کانال کلسیمی هستند که بر عضله قلب و عروق خونی تأثیر میگذارند.
افراد مبتلا به آنژین که در ناحیه قفسه سینه خود احساس درد دارند در درجه اول باید از بتابلاکرها برای درمان این درد استفاده کنند؛ اما در صورت عدم تأثیر بتابلاکرها و همچنین در مورد افرادی که توانایی استفاده از چنین داروهایی را ندارند، مصرف دیلتیازم و وراپامیل توصیه می‌شود. این در حالی است که دی هیدروپیریدینها در کاهش فشارخون مؤثر است و در مراحل ابتدایی برای درمان فشارخون بالا تجویز میشوند.
از عوارض جانبی بلوککنندههای کانال کلسیمی میتوان به ورم پاها، سردرد، گیجی، یبوست و احساس گرمی ناگهانی اشاره کرد.
- دیورتیکها
این داروها که به داروهای مدر نیز معروف‌اند، کمک میکنند تا آب و سدیم به وسیله کلیهها و از راه ادرار از بدن دفع شوند. با این کار میزان مایع موجود در رگهای خونی و فشارخون کاهش مییابد.
دیورتیکها علاوه بر کاهش فشارخون میتوانند در درمان نارسایی قلبی احتقانی نیز مؤثر باشند. در نارسایی قلبی احتقانی، مایعات در بدن تجمع یافته و چنین داروهایی با کاهش مایعات میتوانند به درمان بیماری کمک کنند.
دیورتیکها به طور کلی در سه دسته تیازیدی، لوپ و نگهدارنده پتاسیم طبقهبندی میشوند که هر کدام بر یک قسمت خاص از کلیه تأثیر میگذارند.
دیورتیکهای مختلف بر اساس شدت بیماری و وضعیت جسمی بیمار تجویز میشوند؛ مثلاً مدرهای تیازیدی معمولاً برای معالجه پرفشاری خون کاربرد دارند. این داروها علاوه بر کاهش مایعات، باعث شل شدن رگهای خونی میشوند؛ اما مدرهای لوپ بیشتر به درمان نارساییهای قلبی کمک میکنند.
مدرهای نگهدارنده پتاسیم به بدن کمک میکنند سطح مایعات را کم کند بدون اینکه میزان پتاسیم موجود در بدن کاهش یابد. کاهش پتاسیم در بدن میتواند عوارض جدی همچون آریتمی قلبی را به دنبال داشته باشد و این مدرها از چنین عارضهای جلوگیری میکنند.
این مدرها معمولاً برای افرادی کاربرد دارند که ممکن است به دلیل مصرف داروهای خاصی در معرض کاهش پتاسیم قرار داشته باشند. مدرهای نگهدارنده پتاسیم زیاد در کاهش فشارخون تأثیری ندارند و معمولاً در کنار داروهای دیگر مورد استفاده قرار میگیرند.
درمان فشارخون بالا و بیماریهای قلبی مربوط به آن در مراحل ابتدایی با مصرف مدرهای تیازیدی امکانپذیر است؛ اگر مصرف این داروها در درمان مؤثر واقع نشود، سایر داروها مانند بلوککنندههای کانال کلسیمی، مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین، مسدودکنندههای گیرنده آنژیوتانسین و مسدودکنندههای بتا از سوی پزشک معالج تجویز خواهد شد.
دیورتیکها داروهای ایمنی هستند؛ ولی به دلیل مدر بودن، منجر به کاهش املاح موجود در خون شده و میتوانند پتاسیم موجود در خون را نیز کم و زیاد کنند.
در واقع مصرف مدرهای تیازیدی منجر به کاهش زیاد پتاسیم و مصرف مدرهای نگهدارنده پتاسیم منجر به افزایش زیاد سطح پتاسیم موجود در خون میشوند. احساس سردرد و سرگیجه، کم آب شدن بدن، کاهش سدیم موجود در خون، ناراحتیهای مفصلی و مشکلات جنسی از دیگر عوارض جانبی مدرها هستند.
فشارخون بالا و تپش قلب میتواند به دلیل اختلال در غلظت الکترولیتهای بدن یا آریتمی قلبی (اختلال در ریتم قلب) ایجاد شود. از دیگر عوامل مؤثر در فشارخون بالا و تپش قلب میتوان به مصرف زیاد نوشیدنیهای حاوی کافئین، داشتن استرس و اضطراب و حمله پانیک اشاره کرد.
بهترین درمان فشارخون بالا و تپش قلب، پرهیز از محرکهایی است که باعث ایجاد چنین علائمی میشوند. در صورت مواجه شدن با چنین مشکلی سعی کنید استرس خود را کنترل کنید. برای این منظور از تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند مدیتیشن، یوگا یا تنفس عمیق استفاده و از محرکها و مواد مخدر دوری کنید.
سخن پایانی
افزایش فشار خون و تپش قلب دو عارضه مجزا هستند که ممکن است با هم یا به تنهایی رخ دهند. عملکرد قلب میتواند فشار خون را تحت تأثیر قرار دهد.
فاکتورهایی همچون کمخونی، ناتوانی قلب در ارسال خون به اندام‌ها و تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک از جمله عوامل مؤثر بر کاهش فشار خون هستند؛ از سوی دیگر انجام ورزشهای سنگین و رژیم غذایی نامناسب و استرس میتواند زمینه را برای افزایش فشار خون و تپش قلب فراهم کند.
وقتی سیستم عصبی سمپاتیک که وظیفه کنترل فعالیتهای غیر ارادی را بر عهده دارد، تحریک شود، ضربان قلب افزایش مییابد و در نتیجه رگهای خونی دچار انقباض میشوند و فشار خون بالا میرود. درمان تپش قلب و فشارخون بالا در مراحل ابتدایی با استفاده از روشهای کنترل استرس و پیروی از سبک زندگی سالم امکانپذیر است؛ اما در صورتی که با علائم دیگری مانند درد قفسه سینه و سرگیجه همراه باشد باید بلافاصله به پزشک مراجعه کرد تا علت بیماری تشخیص داده و درمانهای لازم انجام شود.